Rotograwiura
Rotograwiura to jeden z rodzajów druku wklęsłego. Forma drukowa jest wygrawerowana, obszary drukujące znajdują się poniżej obszaru niedrukującego.
„Przodek” rotograwiury, miedzioryt, był stosowany już w XV wieku. Wówczas rysunek żłobiono w miedzianej płytce, ale zasada działania była praktycznie taka sama. Właściwą rotograwiurę wynalazł w 1890 roku Czech Karel Klíč. Nową technikę opracował na bazie swojego wcześniejszego wynalazku, fotograwiury. Fotograwiura opiera się z kolei na technice miedziorytu z tym, że formy nie są ryte ręcznie, ale wykonywane są metodą fotochemiczną. Rysunek pozytywowy kopiuje się na papier pigmentowy, który następnie nakłada się na miedzianą płytę. Na płytę posypaną proszkiem asfaltowym przenosi się z papieru warstwę żelatynową z wypukłą formą drukową, która jest następnie poddawana trawieniu kwasem. W ten sposób powstają obszary drukujące o różnej głębokości. Pozostałe etapy tego procesu druku są identyczne jak w przypadku rotograwiury.
Rotograwiura to jeden z rodzajów druku wklęsłego. Forma drukowa jest wygrawerowana, obszary drukujące znajdują się poniżej obszaru niedrukującego.
„Przodek” rotograwiury, miedzioryt, był stosowany już w XV wieku. Wówczas rysunek żłobiono w miedzianej płytce, ale zasada działania była praktycznie taka sama. Właściwą rotograwiurę wynalazł w 1890 roku Czech Karel Klíč. Nową technikę opracował na bazie swojego wcześniejszego wynalazku, fotograwiury. Fotograwiura opiera się z kolei na technice miedziorytu z tym, że formy nie są ryte ręcznie, ale wykonywane są metodą fotochemiczną. Rysunek pozytywowy kopiuje się na papier pigmentowy, który następnie nakłada się na miedzianą płytę. Na płytę posypaną proszkiem asfaltowym przenosi się z papieru warstwę żelatynową z wypukłą formą drukową, która jest następnie poddawana trawieniu kwasem. W ten sposób powstają obszary drukujące o różnej głębokości. Pozostałe etapy tego procesu druku są identyczne jak w przypadku rotograwiury.
Rotograwiura to jeden z rodzajów druku wklęsłego. Forma drukowa jest wygrawerowana, obszary drukujące znajdują się poniżej obszaru niedrukującego.
„Przodek” rotograwiury, miedzioryt, był stosowany już w XV wieku. Wówczas rysunek żłobiono w miedzianej płytce, ale zasada działania była praktycznie taka sama. Właściwą rotograwiurę wynalazł w 1890 roku Czech Karel Klíč. Nową technikę opracował na bazie swojego wcześniejszego wynalazku, fotograwiury. Fotograwiura opiera się z kolei na technice miedziorytu z tym, że formy nie są ryte ręcznie, ale wykonywane są metodą fotochemiczną. Rysunek pozytywowy kopiuje się na papier pigmentowy, który następnie nakłada się na miedzianą płytę. Na płytę posypaną proszkiem asfaltowym przenosi się z papieru warstwę żelatynową z wypukłą formą drukową, która jest następnie poddawana trawieniu kwasem. W ten sposób powstają obszary drukujące o różnej głębokości. Pozostałe etapy tego procesu druku są identyczne jak w przypadku rotograwiury.
Rotograwiura to jeden z rodzajów druku wklęsłego. Forma drukowa jest wygrawerowana, obszary drukujące znajdują się poniżej obszaru niedrukującego.
„Przodek” rotograwiury, miedzioryt, był stosowany już w XV wieku. Wówczas rysunek żłobiono w miedzianej płytce, ale zasada działania była praktycznie taka sama. Właściwą rotograwiurę wynalazł w 1890 roku Czech Karel Klíč. Nową technikę opracował na bazie swojego wcześniejszego wynalazku, fotograwiury. Fotograwiura opiera się z kolei na technice miedziorytu z tym, że formy nie są ryte ręcznie, ale wykonywane są metodą fotochemiczną. Rysunek pozytywowy kopiuje się na papier pigmentowy, który następnie nakłada się na miedzianą płytę. Na płytę posypaną proszkiem asfaltowym przenosi się z papieru warstwę żelatynową z wypukłą formą drukową, która jest następnie poddawana trawieniu kwasem. W ten sposób powstają obszary drukujące o różnej głębokości. Pozostałe etapy tego procesu druku są identyczne jak w przypadku rotograwiury.